Beugelbekkie voor mijn eigen bestwil

Ja. Ik ben een beugelbekkie. Gisteren plakte de orthodontist de eerste acht slotjes en een klein draadje. Fase 1. IJdelheid? Nee hoor, hoewel een rechte rij tanden wel een leuke bijkomstigheid is. Het is een poging mijn tinnitus te verlichten. Of het lukt? Geen idee, maar niet geschoten is altijd mis. Toch? Een beugelbekkie, voor mijn eigen bestwil. (Zingt u even mee?)

De aanleiding

In 2011 kreeg ik kiespijn (‘van kastje, naar muur, naar…pijnloos?). Deze pijn veroorzaakte behoorlijk wat extra lawaai in mijn hoofd. Omdat de tandarts maar niet onderkende dat er een wortelkanaalbehandeling nodig was duurde het twee en een half jaar voor er iets aan gedaan werd. In die twee en een half jaar verving de tandarts vullingen, maakte een KNO-arts een MRI-scan (kon echt niet mijn kies zijn), hield de kaakchirurg het zeer pijnlijke, maar verlossende stikstofwatje tegen de zere plek, twijfelde de tandarts alsnog aan die conclusie om vervolgens de boel toch maar te openen en zich rot te schrikken van de enorme ontsteking…die uiteindelijk tijdens een in totaal drie en een half uur durende behandeling bij een endodontist werd schoongemaakt. Een lange zin voor een lang traject.

Gelukkig werd na deze behandeling de herrie in mijn hoofd ook iets minder. Ik hoorde inmiddels naast mijn gebruikelijke geluiden ook mijn hartslag in mijn oor. Heel irritant. Na de eerste behandeling van de endodontist was het alsof er een helm van mijn hoofd werd getrokken. Wauw! Direct verdween ook die hartslag in mijn oor.

Het werd me duidelijk dat tinnitus dus best wel eens in relatie tot kaakproblemen kon staan. Dat zette me verder aan het denken.

1 + 1 = 2

Mijn ondertanden staan behoorlijk scheef. Ook in de bovenrij wordt gevochten om ruimte. Ik had het gevoel dat mijn ondergebit bezig was mijn voortanden steeds verder naar voren te drukken. Die constante druk op mijn tanden overheerste steeds meer. De hele dag was ik me bewust van de aanwezigheid van mijn gebit. Eigenlijk hoort het gewoon onderdeel van jezelf te zijn, zonder nadenken.  Hoe meer ik er last van kreeg, hoe meer ik bedacht dat dit wel eens parallel kon lopen met de verergering van de tinnitusklachten, de afgelopen zeven jaar.

Klem je kaken maar eens een tijdje strak op elkaar. Goed duwen. Veel mensen krijgen dan ook een ‘piep’ in hun hoofd.

Zo leg ik uit wat ik heb als mensen me vragen wat ik nou precies hoor. Het is niet te vergelijken, maar ik hoor vaak dat het aardig in de buurt moet komen.

Die druk op mijn tanden en de uitleg met de kaken zorgden vorig jaar voor een soort van 1 + 1 = 2 momentje. Wat nou als er niet zo’n druk op mijn tanden staat? Zou de tinnitus dan zachter worden? De tandarts raadde me aan contact op te nemen met een orthodontist.

Bingo! Beugelbekkie in wording

De eerste orthodontist die ik mijn verhaal mailde antwoordde dat ik eerst maar eens even twee jaar met een bitje moest slapen. Ik zou knarsen. Knap om dat te constateren uit een mail. Toch? De andere orthodontist mailde terug vaker te horen over tinnitus en kaakproblemen. Ik moest maar eens langskomen. Dat antwoord beviel me beter. Bijkomend voordeel: Ortholuna zit op loopafstand van huis.

Ik had niet al te veel losgelaten over mijn 1 + 1 = 2 in de hoop dat de orthodontist met dezelfde conclusie zou komen. Dus na mijn ‘ik heb tinnitus en wil weten of het misschien met de stand van mijn tanden te maken kan hebben’ werden er foto’s gemaakt. De conclusie klonk bijna als een engelenkoor. Het sloot naadloos aan bij mijn eigen gevoel. Knarsen? Nee, dat viel wel mee. Er was nauwelijks slijtage te zien dat op knarsen wees. Maar die voortanden. Die zaten toch wel een beetje in de verdrukking. Hij kon zich voorstellen dat dit een drukkend gevoel moest veroorzaken, wat wel eens met de tinnitus te maken kan hebben. Geen garantie op verbetering (dat verwacht ik ook niet), maar wel het proberen waard.

Plan van aanpak

Zo gezegd zo gedaan. Gisteren was het dus zover. Fase 1. Een lunar. Mijn boventanden bijten te diep over de ondertanden. Daardoor zou ik bij een volledige beugel steeds de slotjes van mijn ondertanden afbijten. Niet zo handig. Dus…eerst krijg ik deze stellage, ongeveer een half jaar.

Daarna gaan we ’the full monty’. Alle tanden aan de slotjes. Op weg naar een mooi recht gebit en…hopelijk wat minder lawaai!

Dus. Daarom ga ik de komende twee jaar als beugelbekkie door het leven.