De grote meneer met de witte baard
Daar staan ze. Ieder aan een kant van het afzetlint. Jelka bij groep 1/2 aan de ene kant, Mirthe met wat vriendinnen aan de andere kant. In het midden een pad. Daar komt hij straks. Die grote meneer met de witte baard. Sinterklaas. De Pieten zijn leuk en grappig. Sinterklaas vinden ze maar eng.
Mirthe vindt steun bij een vriendin die het allemaal niet zo eng vindt. Af en toe kijkt ze naar me om. Met een bang koppie, vinger in haar mond. Ogen die zeggen:
Moet dit echt?
Zodra Jelka door heeft dat die man echt in de buurt gaat komen, schiet ze weer in haar inmiddels bekende Sint-Stress-Stand. Op de arm van papa brengt ze geen woord meer uit. Alleen een soort huilgeluid. Maar dan anders.
We doen helemaal niet aan bangmakerij. In dit huis geen dreigementen.
Anders neemt Sint je mee naar Spanje hoor!
Kijk maar uit, de Pieten zien alles!
Alle trucs worden uit de kast gehaald om er juist iets leuks van te maken. En toch. Toch blijft die man in het rood met die mijter, staf en witte lange baard eng.
Wat zou ik de meiden graag vertellen dat het een heel mooi verhaal is, maar dat de Sinterklaas van nu helemaal niet meer echt is. Dat hij vroeger wel bestond en nu gewoon ieder jaar wordt “nagespeeld”. Gewoon, om het enge er af halen.
Gek genoeg roepen alle ouders die ik dit vertel dat ze het ook wel graag zouden willen. Maar ze zeggen ook dat dit niet kan. Dat andere ouders dan boos worden, omdat hun kind van jouw kind hoort dat het helemaal niet echt is. Is dat zo? Vinden ouders dat echt erg? Als we allemaal hetzelfde denken…?
Morgen is het alweer pakjesavond. Dan is alle ellende geweest. Kunnen we op naar Kerst. Zonder de Kerstman. Dat is een sprookje. Zo zijn we dan weer wel…
3 Comments
Susan
Eens! Zoveel onnodige spanning bij die kinderen. En mijn neefjes vinden Sinterklaas veel leuker sinds ze niet meer geloven. Als ze de cadeaus maar krijgen ;-). Sem is doodsbang dat Sint hem met die kriebelbaard een kusje wil geven. Maar zei vanochtend ook dat hij heel lief is want Sinterklaas had hem al zoveel cadeautjes gegeven 🙂
Rogier
Maar zouden de kinderen ook niet angstig zijn als Gert van Samson en Gert, of Pino van Sesamstrraat op ze afkomt? Het heeft er volgens mij mee te maken dat een figuuur die centraal staat, waar iedereen op wacht dan zijn aandacht op jjou richt. Verder is Sinterklaas toch niet eng als je de goede verhalen vertelt, naar het Sinterklaasjournaal kijkt?
Meander-ouder met 3 ongelovigen.
Judith
Het gaat ook niet zozeer om de personen zelf, maar om de spanning die erom die man heen wordt opgebouwd. Er zijn kinderen met slapeloze nachten omdat de pakjes kwijt waren. We zingen “wie stout is de roe”, geen kind weet wat de roe is…maar dat het iets is wat niet leuk is omdat je stout bent weten ze dondersgoed. Twee weken lang opbouwen naar sinterklaasavond, voor mijn dochters is dat iets te spannend.
Als Jelka die grote Appie-Hamster ziet lopen schrikt ze ook. Maar als ik haar vertel dat het een pak is met een meneer of mevrouw erin, is de angst weg en ziet ze de grap er wel van in. Mirthe (op het randje van ongeloof) concludeerde gisteren dat de Meander-Sint niet de echte Sint kon zijn, want hij zag er wel heel anders uit. Daardoor vind ze het dus ook minder eng. Dus waarom het “echte” zo in stand houden als dat juist veel bange reacties oplevert? Kinderen moeten helemaal niet bang zijn…