"Ik ben het", zegt Wendy...

Al ruim een week is het heibel in de voetbalwereld. Hoewel, eigenlijk is het altijd heibel in de voetbalwereld. Deze heibel slaat echter alles.

Nee, ik ben totaal geen voetbalfan. Als Oranje speelt in EK of WK wil ik best in oranje outfit met een biertje in de hand meejoelen, maar daar houdt het dan ook mee op. Dus misschien heb ik geen enkel recht van spreken dat ik de toestand rond Cruijff en Van Gaal echt belachelijk vind. Dat ik het een knap staaltje peuterpuberaal gedrag vind.

Toch volg ik het een beetje. En steeds als het hoofd van Van Gaal op TV verschijnt hoop ik het. Als Cruijff weer eens met drammen en voetstampen zijn verhaal duidelijk maakt…hoop ik het.

Waarom gebeurt het nou niet? Waarom verandert die stem van Van Gaal niet ineens van een platte zware in de zoetgevooisde stem die zegt “Ik ben het…”.
Waarom trekken die handen niet ineens een latex laag van het Louis-gezicht? Waarom kijken er niet twee van die glimmende bruine oogjes in de ogen van een compleet overdonderde Cruijff?

Waarom is dit geen truc van Wendy van Dijk? Zoveel mogelijkheden om die man eens goed in de zeik te nemen. Ik zou dit de grap van de eeuw vinden. Dit zou Cruijff op zijn plaats zetten. En Van Gaal ook. Want jongens, waar gaat dit nou om zeg. Volgens mij wil die hele Ajax-aanhang maar één ding: winnen. Maakt het dan uit wie dat voor elkaar gaat krijgen? Is Ajax inmiddels niet op het punt van “als we maar winnen, met wie dan ook”?

Net bij Boulevard zie ik dat Bert van Leeuwen de heren wel voor het Familiediner wil uitnodigen. Ja, natuurlijk, hij is net in de zeik genomen door Wendy, hij hoopt vast ook dat zij in het Louis-pak zit!