Wat een zooi! | Over Marvelon en smalle bekkies

Voordat ik weer eens een nieuwe profielfoto plaats en Facebook-vriendjes melden dat mijn ‘bekkie zo smal wordt’……toch maar een uitleg. Ja, ik ben wat kilo’s kwijtgeraakt dit jaar. Maar niet alleen daarom deze uitleg. Ik schrok namelijk best van het bericht in de krant gisteren: Gebruik omstreden anticonceptiepil aan banden gelegd.

De afgelopen 25 jaar zijn er (in ieder geval) 77 vrouwen overleden aan complicaties door pilgebruik. De Diane-35, Yasmine en … Marvelon. Ik slikte tot eind vorig jaar al bijna 20 jaar Marvelon. Op twee zwangerschappen na non-stop. Wauw.

Niet dat ik nu het gevoel heb door het oog van de naald te zijn gekropen, maar toch. Natuurlijk staat er in de bijsluiter iets over trombose. Maar als je de bijsluiters van paracetamol leest, wordt het er ook niet leuker op. De afgelopen 20 jaar is er ook steeds weer een herhaalreceptje uitgeschreven. Geen controle tussendoor, geen vragen of het bevalt of goed gaat…niks. Op de automatische piloot, of zoiets.

Niet niks

Maar wat heeft dit te maken met mijn ‘smalle bekkie’? Sinds december 2016 ben ik dus zo’n 7-8 kilo afgevallen. Met diverse grappen en grollen gaf ik mijn beugel de schuld. In werkelijkheid was ik sinds november vaste klant bij de gynaecoloog vanwege “onverklaarbare klachten”. Om het niet al te spannend te maken: na vele onderzoeken en uitsluitingen zijn er begin mei onrustige cellen weggehaald bij mijn baarmoedermond. Geen kanker, maar ook ‘niet niks’. Weg is weg, de klachten inmiddels ook. Eind goed al goed dus. Gelukkig maar, want de uitspraak ‘onrustige cellen’ máákt je ook behoorlijk onrustig…

Maar goed, bij het allereerste onderzoek stelde de gynaecoloog voor om een tijdje te stoppen met de pil.

Zo lang hormonen slikken kan wel eens voor ongemakken zorgen.

Braaf luisteren, weg met die troep. En dat het troep is, dat blijkt!

Win-win-win

Al na een paar weken merkte ik het verschil. Oké, de onverklaarbare klachten die onderzocht werden, die bleven. Maar een heleboel andere ongemakken verdwenen wel.

1. Meer energie, dat was al een winst op zich.
2. Bizar veel minder last van astma, een tweede winst. Van dagelijks benauwde momenten naar bijna nooit meer. Ik kan zelfs een half uur roeien zonder inhalator, terwijl ik normaal al bij de eerste slag al naar adem hap.
3. En die kilo’s. De kilo’s vlogen eraf!

Inmiddels staat het stil. Dus geen zorgen voor de mensen die maar roepen ‘nu moet je stoppen hoor’: ik stop. Hoewel ik met die 8 kilo minder echt nog niet te licht of te mager ben ofzo…kon best wat missen.

Wauw – wat een zooi heeft mijn lijf doorstaan? Wat fijn dat ik deze frisse (her)start kon maken. Daar heb ik best een smal bekkie voor over hoor!

Foto: Gratisography.com