Mijn jurk & ik ... of de groene broek

Van euforie, via lichte depressie naar enthousiasme.

In de Flair van week 8 stond mijn verhaal. Of eigenlijk het verhaal van mijn moeder en mij.
Met mijn foto erbij. Na de ervaring met de groene broek was ik razend nieuwsgierig naar de foto!
Hoe zou ik, met groene broek, in de Flair staan?! Gespannen bladerde ik door naar pagina 40.

Lichte teleurstelling.

Waar is mijn groene broek? Waarom ben ik zo donker op de foto met een zwart jasje, zwarte kraag + strik en mijn donkere haar en ogen? Heb ik nou werkelijk zo ongeveer mijn ogen dicht?

Het was even slikken. Dat zie ik alleen zelf natuurlijk, de meeste reacties waren positief.
En waar ging het nou om. Niet om de groene broek, maar om het verhaal over de trouwjurk. Dat is het belangrijkste en – wauw – wat heeft Yvonne Doorten het goed geschreven!
Ik krijg er kippenvel van. Ondanks dat ik het zelf al eerder gelezen had.

De reactie van mijn moeder op het stuk was ook mooi. Doel bereikt!

Maar dan toch, die foto. Een mail aan de fotograaf. Geen reactie. Een mail aan de beeldredactie. Ze verwijzen me naar de fotograaf. Gelukkig, na twee weken ongeduldig wachten, zie ik in mijn ooghoek een mail-pop-up. YES! Foto’s!