Schatgraven | Oorlogstheorie

Piraten weten het. Schatten liggen altijd onder de grond. Een landkaart met een x. Zoek de x, ga graven en je vindt de schat. Wij vonden ook schatten onder de grond. Vier glazen wekpotten. In de kruipruimte van mijn ouders.

Rinke moet een kabel trekken van de ene naar de andere kant van de woonkamer. Mijn moeder wil zo min mogelijk kabels in zicht. Dat trekje heb ik van haar. Dus…de kabel moet onder de vloer door. Helaas ontdekken we dat er midden onder de kamer een muur loopt. De kruipruimte bestaat dus uit twee delen. Het was een mooi plan, maar het wordt toch een kabelgootje.

Geen verloren actie: net voorbij het gat in de vloer staan vier glazen wekpotten. Eén lege en drie gevulde potten. Een van de potten is duidelijk gebruikt als asbak. In een ander lijkt iets van soda te zitten. De laatste was het meest interessant. Een zilverkleurig poeder. Flinterdun, dus al snel kleurt alles zilver. De telefoonkabel onder de grond. De handen, broek en schoenen van Rinke. Mijn handen. Wat is dit?

We weten het nog steeds niet. De meest voor de hand liggende oplossing lijkt iets van amalgaam. In de tandheelkunde werd amalgaam gebruikt voor het vullen van gaatjes in kiezen. De welbekende grijze vullingen.

Inmiddels zijn de wekpotten uitgewassen. Brandschoon sieren ze mijn eettafel. Aan de telefoon vertelt mijn oma dat de vorige bewoners al wisten van de potjes in de kruipruimte. Ze waren van de bewoners voor hen. Waarschijnlijk uit de Tweede Wereldoorlog. Wauw!

Mijn theorie? Er woonde een tandarts die stiekem thuis mensen (Joden?) hielp bij tandproblemen. Soda om te weken bij ontstekingen. Amalgaam om gaatjes te vullen. Nicotine als verdoving of tegen de zenuwen?

Of deze theorie waar is zullen we nooit weten. Maar ik vind ‘m wel aannemelijk, toch?