Schoolmoeders II
Vanmorgen ontwaakte ik met het weekendblog van Rick Evers: Schoolmoeders. Vol herkenning beloofde ik op Twitter een vervolgblog te schrijven. Belofte maakt schuld:
Ik ben geen schoolmoeder. Echt niet.
In een schoolweek ben ik twee keer op het schoolplein te vinden. Dinsdagmiddag en woensdagochtend. Niet dat ik het niet leuk vind om mijn dochter op te halen. Om logistieke redenen ben ik meer op het kinderdagverblijf te vinden voor onze jongste dochter.
In mijn basisschooltijd kwam er zelden een vader, opa of oma het schoolplein op. Sterker nog, mijn vriendinnetje werd regelmatig door haar oudere vader opgehaald. Dan riep menig moeder nog wel eens: “wat leuk dat je opa je op komt halen!”. Genant! Tegenwoordig weet je het gewoon echt niet. Is het een vader, moeder, opa, oma, de oppas of de buurvrouw? Het schoolplein is een groot raadspel geworden.
En toch. Toch is er geen bal veranderd. Echt niet.
Het zijn voornamelijk de moeders die meedoen in het schoolleven. Leesmoeders, luizenmoeders, klassenmoeders, overblijfmoeders en ga zo maar door. Na de vakantie is er geen schoolmelk. We vergeten dat altijd. De klassenmoeder spreekt Rinke daar niet op aan…nee, ze wacht tot woensdagochtend om het tegen mij te zeggen!
Gelukkig is bij een aantal moeders het ijs inmiddels gebroken. Ze durven Rinke aan te spreken. Dat scheelt weer. Want ik ben dus echt geen schoolmoeder, dus dit soort gedoe is ook niet aan mij besteed. Echt niet.
One Comment
Rick
Leuk vervolg! Gek hè dat vaders minder worden aangesproken. Misschien weten de meeste vrouwen dat het geen zin heeft. Vaders zijn namelijk nogal vergeetachtig. Die weten niet dat hun zoontje een lege schoenendoos mee moest nemen. Die laten op woensdag de gymtas thuis. Die laten de nieuwsbrief in de fietstas zitten. Of ben ik de enige die dat doet 😉