Stifado | Of: Waarom dit gerecht bij ons nu ‘Willem’ heet

Met kerst maakte ik Stifado. Een griekse stoofschotel. Nu is stoofschotel misschien niet het eerste waar je aan denkt met kerst. Kalkoen, rollade, gourmet en andere braadsels zijn traditioneler. Maar ik moest en zou een stoofpot maken. In mijn nieuwe braadpan.

Zo’n pan stond al een tijd op mijn verlanglijst. Ik maak vaak stoof in de tajine. Maar zo’n grote gietijzeren pan, dat leek me ook wel wat. Voor meer doeleinden dan alleen stoofvlees.

V&D, of toch niet

Met mijn kerst-VVV-bonnen stapte ik V&D binnen. Daar zag ik een prachtige blauwe pan. Blij! Op naar de kassa. Helaas, ik mocht mijn bonnen niet inleveren. V&D had die ochtend uitstel van betaling aangevraagd en nam geen bonnen meer aan. Die pan heb ik dus niet gekocht. Met een licht schuldgevoel, dat wel. V&D had alle aankopen had nodig.  Het is toch zuur, het bedrijf waar Rinke en ik elkaar leerden kennen is failliet. Bij diverse oud collega’s zag ik de verslagenheid. Een collega vertelde me met tranen in zijn ogen dat hij al ontslagen was, maar nu dus ook naar zijn ontslagpremie kon fluiten. Wat had ik met hem te doen. Hoewel ik ook wel besef dat mijn pan de boel niet zou redden.

Groter, groener…beter!

Op naar Oldenhof, wetende dat zij ook VVV aannemen. Ik moet toegeven dat ik dacht daar alleen hele prijzige pannen te vinden. Niets bleek minder waar. Daar stond een prachtige, groene, grote braadpan. Zo al binnen mijn vooraf bepaalde budget, nu nog in de aanbieding ook. Weer blij! Deze pan ging mee naar huis.

Improvisatieboodschappen

Kerstboodschappen gaan bij mij op basis van improvisatie. Al jaren terug ben ik gestopt met lijstjes van ingrediënten die mijn gerechten moesten maken. Dat begon in het jaar van de platte peterselie. Vol verbijstering keek ik toe hoeveel mensen teleurgesteld voor het lege schap stonden. Iedereen wilde iets maken met platte peterselie. Totaal ontredderd wist een deel niet wat te doen. Mannen belden naar huis: “En nu?” Mensen werden boos op de vakkenvullers: “Jullie konden toch wel wat beter inkopen?” Ook ik had dit kruid op mijn lijstje staan. Dan maar iets anders.

Na dit jaar zweerde ik vaste recepten af. Met een ‘ik wil ongeveer dit maken’ loop ik de supermarkt in. Wat is er wel, wat is er niet? Zo ontstaat vanzelf het kerstdiner.

Dit jaar bleken mierikswortel en gember favoriet. Vooral bij mensen die dit nooit eerder hadden gezien of gegeten, zo leek het.

“Waar staat de mierikswortel?”

“Helaas, die is op mevrouw!”

“Maar je weet toch wel waar het staat?”

“Ja, normaal daar, maar dat is dus op, mevrouw.”

“Laat het me toch maar even zien dan!”

“Ja, maar…”

“Je hebt dan toch wel iets anders? In een potje ofzo?”

“Mevrouw, iedereen wil mierikswortel dit jaar. Alles is op!”

Lachend draai ik me om en zie een man vol vraagtekens naar de weegschaal staren.

“Is gember groente of fruit?”

“Groente,” zeg ik en wijs hem het juiste vakje waar hij moet drukken voor de barcode.

“Oh, dat weet jij goed!”

“Ik koop wel vaker gember, meneer.”

Ik wilde een stoofgerecht, maar wel met een mediterraan tintje. Een tijdje terug kwam ik langs een gerecht dat Stifado heet. Een griekse stoofpot met rundvlees, sjalotten en tomaat. Dat leek mij een goed plan. Al cruisend door de massa mensen in de supermarkt viste ik ook nog lekker venkel, laurier, tijm en feta mee. Zonder stress de boodschappen in huis halen. Zo fijn!

Maar waarom heet het nou Willem?

Oh ja, het moraal van het verhaal, ik dwaal af. De Griekse pot staat op tafel. Ik vertel de mensen aan tafel wat het is en wat er in zit. Jelka, nogal van de woordgrapjes, springt gelijk op.

Zeg je nou stiefvader? Heet dit eten Stiefvader?

Dus…in plaats van Stifado heet deze stoofpot vanaf nu Willem. Vernoemd naar mijn eigen stiefvader. Best een eer toch, Willem?

Stifado – Ingrediënten

• Eén kilo (magere) runderlappen
• Twee gesnipperde uien
• Venkel (2 kleine knollen of 1 grote)
• 500 gram tomaten
• Vijf of zes sjalotten
• Knoflook (Ik hou ervan, dus vijf tenen. Jij niet? Dan minder, doe wat je lekker vindt)
• 150-200 ml rode wijn
• Een runderbouillonblokje
• Laurierblaadjes
• Kaneelstokje
• Tijm
• Olie

Bereiding

Zet de braadpan op het vuur. Eenmaal warm: giet de olie in de pan en laat ook dit warm worden. Ondertussen kun je de runderlappen in blokjes snijden.

Braad het vlees bruin. Voeg knoflook en ui toe, bak dit even mee. De tomaten (in blokjes) mogen er daarna ook bij. Even roeren. Schenk de rode wijn erbij. Eenmaal warm kan het bouillonblokje er ook in. Voeg dan de laurierblaadjes, het kaneelstokje, de takjes tijm (ik had er drie) en eventueel andere smaakmakers toe. Laat dit zo’n anderhalf uur stoven.

Na een uur voeg je de venkel (in stukjes gesneden) en de sjalotten (gepeld en gehalveerd) toe. Laat het nu nog een uur stoven.

Dan begint de zoektocht. Het kaneelstokje, de laurierblaadjes en de takjes tijm mogen uit de pan. Die eerste twee gaan nog wel, maar de takjes kunnen flink verstopt zijn. De blaadjes zijn als het goed is van de takjes, dus… reminder voor de volgende keer: de wat grotere takken gebruiken 😉

Ik heb de borden in de keuken opgemaakt. Heerlijke romige aardappelpuree (met een beetje nootmuskaat), een schep stoof erop en daar dan weer wat feta bovenop. Schep je op tafel op, dan giet je de stoof in een mooie schaal en dan dan lekker feta overheen.

Nu wilde ik de schotel afmaken met wat peterselie. Maar…stiekem hadden ze toch niet alles wat ik bedacht voor ik boodschappen ging doen. Het is broccocress geworden. Ook lekker en leuk voor het groene element! Toch?

In plaats van aardappelpuree past ook rijst hier prima bij. Eet smakelijk! Een heerlijk bordje Willem…ehm, Stifado. Wat je eigenlijk uitspreekt als Stie-fa-tho, maar ja, dat wisten we niet toen we dat tegen Jelka zeiden.