VrijMiSong | Geen sponsorpraatje

Het kan niet anders, het moet dit nummer zijn. Waarom? Twee redenen:

Donderdagavond heeft André van de Water na 18 jaar trouwe dienst afscheid genomen van Woningstichting Leusden (WSL) – mijn werkgever. Hij mag gaan genieten van een welverdiend pensioen. Tja, leuk voor hem. Voor ons is het even slikken. André was de afgelopen vijf jaar mijn leidinggevende. Tijdens één van onze eerste overleggen gaf hij me een CD. “Huisnummers”, een CD ergens in de jaren ’90 samengesteld door de medewerkers van de WSL. De opdracht was een nummer te selecteren die bij de WSL past. Dan krijg je wel wat inkoppertjes: Kom van dat dak af. Een eigen huis. House for sale…

De keuze van André vond ik bijzonder: Everyone’s a winner van Hot Chocolate. Zijn argument voor dit nummer had iets te maken met “iedereen die een woning kan bewonen is een winnaar” en dat wij als medewerkers ook winnaars zijn als we zoveel mogelijk mensen kunnen voorzien van een goede woning.

De tweede reden van dit nummer is gelijk de uitleg dat dit niet op VrijdagMiddag geplaatst is. Gisterenavond was in Leusden namelijk het Sportgala. Namens Woningstichting Leusden mocht ik wielrenner Tom Vermeer een medaille overhandigen voor zijn titel Sportman van het jaar 2012. Een terechte winnaar, zo bleek al tijdens het genomineerdendiner voorafgaand aan het gala. Tom en zijn vriendin Daphne zaten bij ons aan tafel. Vol passie vertelde hij over zijn laatste fietstocht in China en de laatste etappes die hij nog moet fietsen dit seizoen. We hadden een primeur aan tafel: dit weekend wordt bekend gemaakt dat hij overstapt naar een ander team, een Nederlands team. Het is duidelijk: Tom vertelt graag over zijn fietsprestaties!

Het voelde daardoor bijna vertrouwd dat hij de prijs won en ik hem die medaille mocht omhangen. Om die reden heb ik mijn “sponsorspeech” achterwege gelaten. Daar zit die jongen op dat moment toch niet op te wachten! Hoezo sponsor? Een woningstichting? Hij woont al min of meer bij zijn vriendin in België, dus hij heeft mij helemaal niet nodig voor een woning. Deze avond draaide om de sporters. Om de prestaties. Niet om de sponsors. Dus een grapje van de wethouder dat ik maar moest zeggen dat ik zou willen dat “er zo’n man bij mij op thuis de bank zit” vond ik wel een leuke. Licht roodgekleurd nam hij de medaille in ontvangst. Wat dan weer mooi kleurde bij mijn Red Dress op Dress Red Day…
Tom, het was leuk je te ontmoeten. Ik kan helemaal niet concurreren met die mooie vriendin van je! Geen schijn van kans. Ik hou het toch bij mijn eigen lieve man op mijn eigen bank.