Zout, zouter, zoutst | de overtreffende trap

“Jij hebt een foodblog, toch?” Meester Ronald stelt voor een blog te wagen aan het eten in het Go Challenge Park in Heino. Want, deze overtreffende trap konden we toch niet zomaar aan ons voorbij laten gaan. Toch?

Vorige week mocht ik met de klas van Mirthe mee op schoolreisje. Een lange rit naar Heino, om daar het Go Challenge Park onveilig te maken. Een Challenge Run met onder andere bike-steppen, kanovaren, klimmen, stormbaanracen en een hoogteparcours.

Heino Go Challenge Adventure — Bikkel Kirsten (Ja, 5 meter hoog!)

De bikkels klommen, klauterden, stepten, renden en peddelden de hele dag, waarbij een deel zelf over de eigen grenzen heen ging. Met een speciale vermelding voor Kirsten. Tranen liepen over haar wangen, op vijf meter hoogte. Maar met de nodige aanmoediging maakte ze het hoogteparcours af. Respect!

Ook Mirthe stapte over de drempel die hoogtevrees heet. Het hoogteparcours liet ze links liggen. Maar de klimwand en de trapeze moesten eraan geloven. Sneller dan snel klom ze naar boven, om zomaar van een klein houten plankje af te glijden de diepte in. Netjes gezekerd met een touw natuurlijk, maar toch. Ik weet niet of ik – geen hoogtevrees – dit wél zou doen. De blokjes en het plankje waren wel erg klein. Kijk zelf maar:

Na al dat klimmen en klauteren ging de lunch er wel in. De hele ochtend verheugden we ons al op de patatjes. Bij een enkeling waren de ogen al groter dan de mond:

Zou ik ook twee bakjes mogen? Ik heb echt trek!

Ruim op tijd stond iedereen klaar om aan tafel te gaan: patatjes, kroketten en voor de niet-vleeseters onder ons kaassoufflés. Wat een feest. Tot die eerste hap. Het water stond al in de mond en dat werd al etend alleen maar meer. Niet omdat het zo lekker was…..het was ZOUT. Heel. Erg. ZOUT. Door de toevoeging van paprikapoeder werd het een challenge op zich om dit op te eten. Bah! “Ik heb er maar een klein beetje zout op gedaan hoor!“, verklaarde de mevrouw aan de bar. Een klein beetje?

Mensen die wel eens bij mij eten weten dat ik van huis uit (met een oma die zoutarm moest eten) nooit veel zout gebruik in de keuken. Alleen bij gebakken aardappels en patatjes roep ik altijd hetzelfde: Er zit nooit genoeg zout op!